صدای عدالت- دکتر امیر دبیری مهر: این روزها همه بیشتر در جست‌وجوی شنیدن سخنان مردی هستند که ترجیح داده کمتر سخن بگوید. این روزها اکبر هاشمی‌رفسنجانی، سیاستمدار 75 ساله نظام اسلامی بیشتر از آنکه سخن بگوید، در دیدارهای گوناگون صرفا سخنان را می‌شنود و به تجزیه و تحلیل یافته‌های خود از جانب جناح‌ها و گروه‌های متفاوت می‌پردازد.

هرچند گفته می‌شود در جلسه اخیر مجمع تشخیص مصلحت نظام هاشمی‌رفسنجانی نظراتی را درباره انتخابات دهم و وقایع پس از آن ارائه کرده است ولی در خروجی خبرگزاری‌ها تنها به 3 بند از بیانیه مجمع اشاره شد که در آن بر ضرورت "تمکین به قانون" و "رسیدگی دقیق به اعتراض‌ها" تاکید شده بود. هاشمی همچنین در دیدار با خانواده‌های شهدای هفتم‌تیر که هر سال در دفتر رئیس مجمع تشخیص مصلحت‌نظام برگزار می‌شود از ظهور جریان فتنه در تحولات اخیر نام برد؛ عبارتی که هم طرفداران محمود احمدی‌نژاد و هم طرفداران هاشمی‌رفسنجانی آن را برای برجسته کردن در رسانه‌های خود برگزیدند ولی هاشمی باز ترجیح داد این عبارت در ابهام و ایهام باقی بماند.غیبت آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در خطبه‌های نماز جمعه تهران نیز کنجکاوی درخصوص سکوتش را دوچندان کرد. اهمیت رویدادهای انتخاباتی پس از آن به‌قدری بود که انتظار مردم را برای ورود رجال سیاسی بالا برد؛ به‌گونه‌ای که بعد از خطبه تاریخی و ماندگار مقام معظم رهبری در نماز جمعه همگان چشم‌‌انتظار تحلیل شفاف و جامع مرد شماره 2 نظام اسلامی یعنی هاشمی‌رفسنجانی هستند.

به‌ویژه که هاشمی‌رفسنجانی درحال‌حاضر هم رئیس مجلس خبرگان رهبری است که وظیفه قانونی و شرعی نظارت بر عملکرد رهبری را برعهده دارد و هم رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام است که مهم‌ترین و عالی‌ترین نهاد مشورتی برای مقام رهبری محسوب می‌شود اما اگر هاشمی در این منصب‌ها هم نبود همچنان مرد شماره 2 نظام اسلامی بود زیرا از میان یاران کلیدی بنیانگذار جمهوری اسلامی یعنی آقایان طالقانی، مطهری، بهشتی، باهنر، منتظری، موسوی‌اردبیلی، هاشمی‌رفسنجانی و آیت‌الله خامنه‌ای برخی در قید حیات نیستند و بعضی در گوشه عزلت به‌سر می‌برند و آیت‌الله خامنه‌ای و هاشمی در واقع مدیریت عالی نظام را برعهده دارند و رابطه این دو نیز همان‌گونه که هاشمی بارها گفته رابطه عاشق و معشوق است؛ رابطه‌ای دیرینه که به تعبیر مقام معظم رهبری به 50 سال می‌رسد و از جنبه‌های عاطفی، دوستی، مبارزاتی، سیاسی و ایدئولوژیکی برخوردار است.

هاشمی‌رفسنجانی هرچند سیاستمداری مصلحت‌خواه و عملگرا خوانده می‌شود ، ولی بر 2 موضوع تعصب انقلابی دارد؛ یکی اصل بقا و دوام نظام جمهوری‌اسلامی و دیگری نقش محوری ولایت‌فقیه در این نظام سیاسی.

به‌نظر می‌رسد این روزها و شب‌ها هم دغدغه اصلی هاشمی حل بحران پس از انتخابات با ملاحظه 2 اصل مذکور است. هاشمی در جست‌وجوی راه برون‌رفتی است که هم نظام جمهوری اسلامی با حفظ چارچوب‌های اصیل انقلاب اسلامی و آرمان‌های امام راحل استمرار یابد و هم جایگاه رفیع ولایت‌فقیه از جانب دشمنان و معاندان و برخی دوستان نادان آسیب و خدشه‌ای پیدا نکند.

این آرمانگرایی هاشمی‌رفسنجانی آن‌قدر ارزش و احترام دارد که مقام معظم رهبری در بحرانی‌ترین روزهای پس از انتخابات دهم ریاست‌جمهوری در نماز جمعه تهران با رساترین واژه‌ها از نقش تاریخی هاشمی در نهضت اسلامی، انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ستایش کند و به‌رغم هجمه سنگین تبلیغاتی مخالفان هاشمی که عمدتا حول‌وحوش محمود احمدی‌نژاد سامان یافته‌اند از پاک‌دستی، ایثارگری و مدیریت و تدبیر هاشمی در سال‌های اخیر یاد کنند که حکایت از وجود زاویه‌ای مشترک بین نظرات ایشان و هاشمی داشت که البته برای آگاهان و نخبگان بحث معلومی بود. اما نکته مهم و کلیدی آن است که این زاویه، قابلیت تحلیل‌های کژاندیشانه و برداشت‌های سوء داخلی و خارجی را ندارد. هاشمی‌رفسنجانی مرد رفع بحران‌های خلق‌الساعه و مدیریت منازعات و اختلافات داخلی و خارجی است و از همین‌رو نام او با جمهوری اسلامی گره خورده زیرا جمهوری‌اسلامی نیز همواره با بحران‌هایی روبه‌رو بوده است که ریشه در بنیادهای ارزشی و ملی انقلاب اسلامی دارد؛ انقلابی که خواستار ایجاد نظمی نوین در سیاست و ارائه الگویی جدید از دولت است و چنین انقلابی و نظام بزرگی همواره نیازمند مردان و رجال سیاسی بزرگ است.